«Это первое полное издание всех моих книг. Несмотря на то, что по отдельности они сотнями выходили в разных странах мира и на разных языках, мне хочется звучать на своём языке. Издания на белорусском были, но не было хороших.
Мне нравится, что сейчас над переводом цикла «Голоса утопии» работали наши лучшие современные поэты и писатели — Валентин Акудович, Владимир Орлов, Сергей Дубовец, Борис Петрович, Андрей Хаданович.»
(Святлана Алексіевіч)
«Апошнія сведкі» — кніга ўпершыню выйшла ў 1985 годзе. Успаміны пра Другую сусветную вайну дзяцей — самых бесстаронніх і самых няшчасных яе сведкаў. Вайна, убачаная дзіцячымі вачыма, выявілася яшчэ больш пераканаўчай і ўражальнай, чымсьці адлюстраваная жаночымі поглядамі ў кнізе «У вайны не жаночы твар».
Святлага Алексіевіч: «Пасля вайны прайшло ўжо шмат гадоў, а ён усё ніяк не мог зразумець: мама такая прыгожая сядзела і вышывала — за што яны яе забілі? Вось гэта здзіўленне — па якім праве людзі робяць справу Бога? — дарослыя губляюць падчас вайны, а дзіця захоўвае».

Святлана Алексіевіч — першы беларускі лаўрэат Нобелеўскай прэміі. Вышэйшую літаратурную ўзнагароду свету ёй уручылі ў 2015 годзе «за шматгалосную творчасць — помнік пакуты і мужнасці ў наш час». Тады ж выдавецтва «Логвінаў» вырашыла выпусціць легендарныя кнігі нобелеўскага лаўрэата на беларускай мове — усё адразу, упершыню (!) без цензарских правак, у адзіным дызайне і, галоўнае, у найноўшым перакладзе лепшых аўтараў краіны. Гэтая праца вялася 2 гады.