Книгу Бобкова ни в коем случае нельзя читать наискосок, на бегу или в очереди в поликлинике. Она требует глубокого и вдумчивого чтения. Лучше всего заварить себе чай и вечером сесть где-нибудь у окна и погрузиться в мир «Хвілінкі».
Кстати, уже после прочтения неоднократно замечал, что порой люблю открывать книгу на случайной странице и читать. Опять же, не ради нити сюжета, а именно ради созерцания. ~dvAndrey, delaemvmeste.by

Многія падзеі кнігі мяжуюць з містычным, што значна змякчае ўражанне ад цэнтральнай часткі, дзе адбываецца «здрада сноў і цудаў». Аўтар наважваецца ўзняцца над актуальнымі грамадска-палітычнымі праблемамі і паглядзець на іх не толькі з паветранага шару, але і наогул sub specie aeternitatis . Калі дзякуючы сакрэтным даоскім тэхнікам чалавек можа ў любы момант апынуцца ў любым пажаданым месцы (ды яшчэ з вельмі дарэчнымі ключамі ад ленінскага пакою), а бармен некалькі гадоў разлівае невычэрпную бутэльку каньяку, то тое, што адбываецца тут і цяпер робіцца не такім ужо істотным.
~Алеся Лапіцкая, bookster.by